Koken met hart en lever.

Weer wat bijgeleerd. Lekker verse lever van Ben gekregen. Zag er fantastisch uit. Via onze nieuw ontdekte zelfslachtende slager in Herveld. Dus ik denk: lekker bakken. Lever in plakjes gesneden. olie in de wadjan, want dan spat het minder en je moet het goed heet aanbakken. Olie staat op, ik word niet lekker. Effe voorzichtig mijzelf op de bank placeren. Het is niet dat ik flauwval, maar het hangt ertegenaan. KLUT!!! de olie staat op hoog vuur. Snel naar de keuken, de dampen komen me tegemoet. Gauw koude olie erbij. (TIP: verwar dit niet met koud water!)Lever in de pan doen. Ik word weer niet lekker. Gas wat zachter zetten. Weer ff voorzichtig mijn eigen naar de bank manoeuvreren. Pas dan kom ik op de gedachte om mijn hartslag eens te checken. Klopt. Klopt wel erg snel. Klopt wel onregelmatig. Klopte vroeger maandanlang zo gek, onder de bezielende begeleiding van mijn toenmalige huisartsen, dus ik ben niet meteen helemaal van de kaart, eerder teleurgesteld. Toch maar de buurvrouw gebeld, want die kijkt me nooit meer aan als blijkt dat ze beter even had kunnen komen. Die vindt het toch nodig om maar even de huisartsenpost te bellen. Bij de huisartsenpost hoef ik nauwelijks meer gegevens te melden dan mijn naam en geboortedatum: ze komen meteen kijken. Blijkbaar staat er een sterretje bij mijn naam, met als gevolg dat ik nu niet meer een ellenlange smeekbede om hulp hoef te houden. Dat was 2 jaar terug wel anders. ( Dat sterretje hebben ze abusievelijk bij de sociale dienst overgenomen, maar daar met het gevolg dat ze om mij tot nu toe zeer duistere redenen mijn vakantieuitkering blokeerden.) Huisarts maakt hartfilmpje, heeft zich al ingelezen in de voorgeschiedenis en stuurt mij naar de eerste hart hulp. Ik wou NIET naar Ede, want de gedachte alleen al aan het gelders Ravijn doet mijn hartslag dermate stijgen dat dat een juiste diagnose, voor zover ze daar uberhaupt in Ede toe in staat zóuden zijn, ernstig in de weg zou staan. Naar Arnhem dus, want dat is volgens de huisarts dichterbij dan Nieuwegein. Dat klopt weliswaar hemelsbreed ook, en getuigt van een intrinsieke drang om de zorgkosten niet de pan uit te laten rij(ei?sen, maar is achteraf natuurlijk van een vrouwenlogica waar je U tegen zegt, want in Nieuwegein hebben ze al mijn gegevens bij de hand en dat is tóch makkelijker. EHH (1e HartHulp) Rijnstate. Wat een verademing om van de betonnen ambulancebrancard op een ruimteschuimmatras te mogen gaan liggen! En wat een spontane vriendelijke en zorgvuldige bejegening. Bij alles werd om toestemming gevraagd, alle handelingen van te voren aangekondigd, alle fases doorgesproken ("we wachten nu eerst op dit, dan gaan we dat doen, daarna kijken we naar.." etc) ongekend. Ik mocht een nachtje blijven, want de ritmestoringen kwamen ongetwijfeld vanwege de bronchitis. Géén cardioversie, want ik was niet nuchter. Nieuwe medicatie: pufje voor de longen, antibiotica tegen het groene slijm en Sotalol tegen het hartritme en 's nachts een aantal keren digoxine om het ritme van de 200 toch omlaag te krijgen. Ik sliep - na een paar boterhammen met kaas en een kop koffie - om een uur of 2 en werd om vijf uur wakker gemaakt :"Mag ik even een hartfilmpje bij u maken, want u zult wel gemerkt hebben dat uw hart spontaan in een normaal sinusritme is gaan slaan." Niks gemerkt, want ik sliep, maar is was toch blij. Nóóit meer aan die lever gedacht. Dacht dat mijn buurvrouw die wel aan de katten gegeven zou hebben. Een paar dagen later bleek dat ze de restjes netjes in een bakje in mijn koelkast had gezet. Nou kan het ook niet meer naar de katten.