Als ex-endocarditispatient heb ik het twijfelachtig genoegen uitgenodigd te kunnen worden om tegen Q-koorts te worden ingeënt. Dit heb ik niet gehoord via mijn cardioloog of zo, maar via de nieuwsbrief van de hartstichting. Als endocarditismensen de Q-ziekte krijgen, lopen zij namelijk een verhoogd risico. Waarop? Op een letale afloop blijkt bij nadere informatievergaring. Dan maar doen dan, denk ik.
"U kunt zich aanmelden via uw huisarts." NIETS vermoedend meld ik mij aan bij mijn huisarts, via de assistente tuurlijk. Ze zou me terugbellen, want hier had ze nog nooit van gehoord. Voor de zekerheid heb ik een www adres gegeven, waar meer info te halen viel. Keurig zoals afgesproken werd ik teruggebeld en vertelde ze mij vrolijk, met een ondertoon van die-patiënten-denken-tegenwoordig-allemáál-dat-ze-het-beter-weten, dat inenting tegen Q-koorts UITSLUITEND gold voor SCHAPEN EN GEITEN MEVROUW HEIJNEN! Mijn mond, die toch al voorzichtig in de proteststand stond, viel nu helemaal open van verbijstering, een lachbui en nog zowat, dus ik deed hem acuut dicht, want iemand in functie meteen terugbeledigen ligt nu niet echt in mijn aard en mekkeren al helemaal niet.
Na een klein stukje gratis bijscholing van mijn kant was toch een afspraak mogelijk en kreeg ik een briefje mee, ik zou der wel meer van horen.
Weeeeeken later krijg ik een telefoontje van een meneer uit Rotterdam, of ik op vrijdag of zaterdag twee keer achter elkaar kan komen. Gaan we dan op zaterdag maar doen dan. De inenting wordt vergoed, het vervoer van en naar naartuurlijk weer niet. Belachelijk! Om hoeveel patiënten kan het in totaal in Nederland gaan? Het is dat ik als verjaardagskadootje vrij-reizen-dagen van de spoorwegen heb gekregen, anders had ik dit geintje niet kunnen betalen als bijstandaanvraagster-die-nog-geen-stuiver-ontvangen-heeft. Dus hoe graag wil onze minister van volksgezondheid ons nou voorbehoeden, vraag ik u af.
Aanstaande zaterdag begint het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten