"Oink, wat nou weer?!" dacht ik toen ik, voordat ik de WC doortrok, toch eens serieus naar mijn product gekeken had: nachtzwart. Gisteren ook al, eergisteren ook al, ik heb geen kilo drop gegeten dus...morgenochtend afspraak met de huisarts maken. En ik was ook al dagen duizelig, durfde niet eens - en ik ben best wel stoer - zonder rollator de straat op. Kon ook niet, toch veel te moe voor.
Nieuwe huisarts, uiterst adequaat, regelde voor volgende ochtend meteen endoscopie. Ik kreeg gelijk alweer visioenen van martelende thoraxecho's in de Gelderse vallei, dus had gelukkig een megaincontinentieluier in mijn handtasje gepropt. Beter in gelegen dan óm verlegen. Ging uiterst snel en de endoscopist vertelde dat er geen maagbloedingen zaten. Fijn. Ik was natuurlijk in de war wat betreft thoraxecho en maagkijker, maar voor mij als patient is de beleving is praktisch hetzelfde. Al staat de bejegening bij MDL positief haaks op die bij Cardio.
Dag ervoor had ik al trombosedienst gebeld, want die zouden kunnen vertellen of ik extra vitamine K nodig zou hebben. Was niet nodig. Op de vraag waar ik voor belde, las de mevrouw overigens voor dat ik last zou hebben van zwarte urine. Het voelde mij als een grote troost te constateren dat een week dropwater pissen althans bij de trombosedienst als een volledig onschuldig symptoom wordt afgedaan, maar dit terzijde. Nog iets verbazingwekkender vond ik dat achteraf bleek dat die dag een HB van 4,2 door hen was gemeten en dat dat ook geen enkel belletje heeft doen rinkelen.
Maagscopie gedaan, nieuwe afspraak met huisarts gemaakt, voor as woensdag, want dan is de uitslag van de endoscopie bij hem binnen. Nou had ik die uitslag zelf te horen gekregen. Ik had geen in om het weekend nog duizeliger en nog zwarter poepender te worden en de uitspraak van de huisarts indachtig: 'ik haal je het liefst helemaal van die bloedverdunners', heb ik toch gemeend zelf mijn medicatie aan te passen en de toch vieze ascalpoedertjes maar eens een paar dagen niet te slikken, met als gevolg dat de poep na drie dagen zo goed als normaal is en de duizeligheid een stuk minder.
Desalniettemin toch gemeend hierover de cardioloog in te moeten lichten, want de vraag is dus...ascal door blijven slikken of niet.
Praat de beste man net in op mijn voicemail dat hij later terug zal bellen en sprak op de valreep: "het was mij niet bekend overigens dat u en acenocoumerol slikt én ascal".
Dus ik denk dan meteen '' ja, en wie heeft dat dan voorgeschreven....jij toch....!" en daar durft de huisarts dan niet tegenin te gaan, want toen ik bij een vorig bezoek aan de huisarts, waar ik zonder aanleiding een bloeding in een of ander gewricht bleek te hebben, zei ''krijg ik niet een beetje teveel van die bloedverdunners?" zei hij "de cardioloog zal daar zo wel zijn redenen voor hebben".
Nee dus blijkbaar, althans niet dat hij zelf nog weet. Als hij geen reden meer heeft, heb ik die natuurlijk al helemaal niet.
En kreeg ik vanochtend eerst de secretaresse van de cardioloog aan de lijn, want je kunt beter overal even achteraan bellen en ik moest toch ook een herhalingsrecept hebben. Vertel ik van teerpoep en ascalstaking en duizelig en ritmestoringen. Zegt zij "maar daarvoor stuurt hij u toch naar de internist!" Nou, dat kwam bij mij heel vreemd over, want a: ik heb de cardioloog er persoonlijk aan moeten herinneren ( 'kun je me even helpen?') dat hij dat zou doen, want hij had vergeten om dat op te schrijven en b: de redenen die ik voor de verwijzing te horen heb gekregen zijn : verhoogde leverwaarden en bloedbezinksel, dat is wat anders dan teerpoep, duizeligheid , moeheid etc. En daarvan zijn de eerste twee symptomen van uiterst recente datum. Ja, ondertussen heeft die internist natuurlijk wél wat te doen gekregen, denk ik dan. Het moet niet zieker worden.
Op de mail die ik vanochtend naar cardiologie heb gestuurd kreeg ik vanmiddag antwoord: richt u tot uw huisarts. Doen we toch. Is toch eerste keuze!
Kortom...ik heb er weer een dagtaak aan. Is dit wel goed voor mijn hart? Vanmiddag kreeg ik er even helemaal geen zin meer in. Bergafwaarts gaat het uitstekend. Eerst over twee weken feestje.
En als ik dan nét dit frustratieblog geschreven heb, belt de cardioloog. "Het gaat bij u niet zonder horten of stoten". Ik kan het alleen maar beamen. De Ascal gaat eruit. Dat was de enige reden om de Nexium te slikken, want die is weer minder goed voor de opname van de Amiodaron, maar het herhaalrecept ligt morgen in de bus.
Hiervan raak ik dan nu onmiddellijk aan de wodka, whiskie of liever nog Marc, als ik het in huis had.
maandag 16 augustus 2010, mijn zusje is jarig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten