Vieze Pillen

16 september 2010

Al een week aan de hele hele hele vieze amoxicycline. Pillen die je in water moet oplossen en zo goor smaken, dat je denkt een toiletblokje in je mond te hebben. Het grootste probleem was nog dat ze niet uit de strip te krijgen zijn. Ik heb de schaar gepakt, maar ook daarmee lukte het nauwelijks, terwijl ik toch best handig ben. En toen kwam het. Ik gooide de pil in het glas, roerde als een bezetene en sloeg de rommel in één teug naar binnen. Daarna stikte ik...een stukje transparant plastic was in het glas terecht gekomen en vandaar achter in mijn keel. In je eentje op jezelf heimlich manoeuvres uitoefenen is een kunst op zich, maar eindelijk kwam het eruit. Keel beetje kapot, maar allah.

Vandaag naar de cardioloog. Die concludeerde dat op de echo was gebleken dat mijn hartklep niet voldoende lekte 'hier kan ik bij mijn collega thoraxchirurgen niet mee aankomen'. Dan wou ik dus graag weten waar mijn enorme vermoeidheid vandaan komt. Volgens hem, als mijn HB 4,2 is, ligt het daaraan, maar dat klopt niet, want lang voordat die darmbloeding begon was ik ook al supermoe. Enfin, dus eerst even het herstel van de bloedarmoede afwachten en dan in oktober 2 dagen een holterkastje, om nog eens extra naar het ritme te kijken.

Ik was niet gelukkig. Hoelang moet ik dan nog die amiodaron blijven slikken? En moet ik dan wachten op een operatie van de hartklep tot het weer helemaal fout is (het is nu fase 2 en niet alarmfase 4 zoals vlak voor de operatie. Hoe zit het dan met mijn statistische levensverwachting? Moet ik dan eerst alleen maar meer bergafwaarts? Lekker vooruitzicht voor iemand die nu het liefst de spa in de achtertuin steekt en boven zeil gaat leggen.

Dus naar de huisarts...advies ff afwachten en steeds cardioloog vragen blijven stellen. Dat was op vrijdag; knop om en zaterdag ging ik lekker naar de kunstmarkt en heb ik mezelf een prachtig kado gedaan. Fantastisch mooie glasschaal van mijn eerste glasleermeester Louis la Rooij.

Zondag was de buurtbbq. De buven zouden mijn tent lenen, omdat er regen was voorspeld en ik ging bij buurvrouw Bella even bakkie doen. 'Voel je je wel goed, Bries?' Nee, ik voelde me van het ene op het andere moment helemaal niet goed. Ik zag opeens weer alles dubbel en was duizelig.

Bella naar mijn huis om telefoon oid op te halen en kwam terug met Tessel en Olivia, die de dag voordat Tes 10 dagen voor haar werk naar India moest, gezellig bij oma kwamen.

Rest van de dag doorgebracht in de Gelderse Vallei. Op 16 mei was ik daar ook geweest met exact dezelfde klachten en bij mijn ontslag zei de arts: meteen 112 bellen als je dit nog eens hebt. Nou, het beleid bij 112 is dat je eerst een paar uur later op de huisartsenpost mag verschijnen. "Maar ...." niks mee te maken...vreemd vreemd.

OK, net als in mei eerst uren wachten op de 'afspraak', verhaal gedaan, door naar de 1e hulp, bloedjes prikken, ecg, en verdomd een CT-scan. Van dat soort kleine dingen word ik helemaal blij, want dan zie je tenminste of er echt iets aan de hand is.
En natuurlijk ondertussen een beetje een rotritme qua hart. Net als in mei.

Voor mezelf had ik de conclusie al getrokken. In mei, toen ik onbehoorlijke ritmestoornissen had en geen extra bloedverdunners, geen hoofdpijn , uitsluitend acuurt dubbelzien, had ik een tiaatje. In juli, toen ik letterlijk blauw zag van de bloedverdunners en Ascal, zag ik ook dubbel,had ik ook in het begin een bezopen ritme, maar kreeg ik ook meteen ongelooflijke hoofdpijn, 'mieren' in mijn rechterarm en rechtermondhoek en kon ik mijn rechterarm niet onder controle houden. Duurde net als in mei ook urenlang. Dus dat was volgens mij een hersenbloeding. Nu , 19 september, was het weer als in mei: ik slikte geen ascal meer had wel ritmestoornissen ( zo erg dat ze me daarvoor in de Gelderse Vallei aanvankelijk wilden houden, maar omdat mijn tweede ECG opeens goed was, mocht ik toch naar huis).

Mooi allemaal. Scan wees uit oud klein CVA in hersenstam. Conclusie van de artsen: vandaag TIA. Kreeg wel meteen Sotalol vanwege mijn hartritme. Toen kreeg ik weer een hartverzakking, want toen ik overging van Sotalol op Amiodaron konden deze twee medicijnen absoluut niet samen, wat ook op de bijsluiter van Amiodaron staat. Dus ik was hiervan weer lekker in de war. EH-dokter zou het nakijken en kwam daarna met een andere betablokker. Tegen het hartritme. Thuis ff opgezocht &&&& of het interfereert met íets, just in case. Ik mocht naar huis, onder de voorwaarde dat ik binnen een week mijn cardioloog zou zien.

Olivia van 2,5 heeft zich 6 uur lang in het ziekenhuis fantastisch lief gedragen, dat mag wel even gemeld worden! Oma is supertrots op haar kleindochter.

Maandag als eerste cardiologie N'gein gebeld. Afspraak binnen 1 week is spoedpoli en kan alleen gemaakt door de huisarts. Huisarts gebeld, uitgelegd, brieven door Jasper laten brengen. Word ik teruggebeld op voicemail dat ik een afspraak krijg op de TIA-poli. Niet verkeerd, maar waarom niet cardioloog? Kan huisarts niet meer bellen dus besluit dit dinsdag te doen. Om ongeveer 17.00 uur op mijn voicemail ingesproken: u wordt morgenochtend op 8 uur verwacht op de TIA-poli. Paniek, hoe daar nou weer zo vroeg te komen? Maar Wilmar redt mij uit de brand.

Dinsdag 06.45: op naar de TIA-poli!