Vrijdag 28 januari werd ik door de kinderen naar het St Anthonius Ziekenhuis gebracht. De avond ervoor belde er nog iemand op: "U moet er rekening mee houden dat de operatie a.s. maandag níet doorgaat...". Als íets mij weer totaal van de wijs bracht, was het dit telefoontje wel. Ik wou helemaal er geen rekening mee houden dat de operatie niet door zou gaan, ik wachtte al 3 maanden te lang op deze operatie. En ik nam me dan ook voor dat mooie jongen mij weer uit dat ziekenhuisbed zou krijgen als ik er eenmaal in lag. Dat dit 'voornemen' méér dan bewaarheid zou worden, kon ik toen nog niet bevroeden.
Naast algemene informatie over de hartoperatie en allerlei foto's en bloedjespriks zou er ook weer een thoraxecho gemaakt worden. Omdat ik daar in de Gelderse Vallei walgelijk slechte ervaring mee heb gehad, wou ik dit alleen onder narcose. Dat was niet te regelen op die vrijdag of in het weekend, dus het dringend verzoek aan mij om dan toch te settelen voor plaatselijke verdoving. Nou, dat ging wel even anders dan in Ede. In de eerste plaats gaf degene die de echo uitvoerde uitgebreide en adequate informatie; in de tweede plaats was de slang van de echo de helft dunner dan die in de Gelderse Vallei, en in de derde plaats kreeg ik bijna geen kotsneigingen, mede doordat de medewerkster de slang niet onnodig of onaangekondigd of ruw bewoog.
De verpleging op de pre-op afdeling was bijzonder voorkomend. Jammer alleen van twee "dingetjes": het matras van mijn bed had een gat exact onder mijn achterste en lag ongelooflijk beroerd. Daar had ik meteen werk van moeten maken, want nu kreeg ik pas na 10 dagen een goed bed. En het allerjammerst was dat ik pas zondagavond met iemand kon praten over welke operatie er nu op mij zou worden uitgevoerd. Vanwege mijn 85HH rijke natuur en mijn uitslag onder mijn borsten, had ik tijdens het intakegesprek een aantal vragen over de uitvoering van de minimaal invasieve operatie.
Vragen waar mijn cardioloog in Ede blijkbaar het antwoord niet op wist, vragen waar de intake-cardioloog in Nieuwegein van had gezegd "daarvoor ga ik een afspraak voor u met de thoraxchirurg organiseren". Nou weet ik wel dat die jongens 24 uur per dag in een hart liggen te wroeten,maar nondedju mij tot de nacht voor de operatie hierover in twijfel laten en in de tussentijd, zonder mij ook maar enige info te geven, voor mij te besluiten dat de traditionele thoraxbenadering dus "MIJN KEUZE" was. Kom nou! Ik had alleen maar een best helemaal niet groot stapeltje vragen, die in de drie maanden dat ik lag te wachten nog door niemand beantwoord waren.
Ja, ik had wel in alle talen het internet afgespeurd, maar ik kan de info in internet niet beoordelen, want, zoals eerder gezegd, ik ben zelf geen cardioloog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten