Dinsdag van 8.30 - 15.00 uur in ziekenhuis St Anthonius in Nieuwegein geweest.Met lieve chauffeur & verzorger.
Uiterst prettig ziekenhuis. Overal kan je gratis koffie krijgen en wordt dat ook actief door de medewerkers aangeboden aan begeleider als die moet wachten. In plaats van 12 weken oude leesmappen liggen er uiterst fraaie tijdschriften, waardoor je je al meteen welkom en vermaakt weet.
Klein tegenvallertje was dat ik in eerste instantie begrepen had ook in deze week geopereerd te worden...communicatiefoutje zal ik maar zeggen.
De afspraken op de pre-op liepen als een trein. Hoe ze het doen weet ik niet, maar zodra je klaar bent bij een afspraak staat de volgende deskundige je al op te wachten en vertelt hij/zij je na afloop waar je nu weer verwacht wordt. Uiterst adequaat. Op een klein verkeerd drukje op de knop bij de longfotoafdeling na liep het allemaal als een trein.
Wat zijn we wijzer geworden?
1 Operatie-technisch:
- Ik ben al ''behoorlijk ver'' wat de klep betreft, dat wil zeggen dat ik er al heel veel last van heb, verhoudingsgewijs. De norm is blijkbaar "als je gewoon op de stoel zit, heeft u dan last van benwauwdheid.' (Nou dat mogen ze her en der ook wel wat duidelijker communiceren trouwens.) Dat betekent dat de cardioloog in eerste instantie wel geneigd was om mijn operatie te vervroegen, want na 100 meter lopen al staan hijgen komt blijkbaar in de buurt van de limiet.
- Gezien mijn ''bos hout voor de deur', uitermate grote borsten en ook ver ''ingepland'' tot onder de oksel krijg ik nog een gesprek met de chirurg zelf. ik wil nl geen litteken onder mijn borst, want daar ga ik mijn hele leven last van houden. Dus wellicht toch een gewone open hart en geen Hartport. Het is nl ook nog eens zo dat als blijkt dat ze er via de zijkant toch niet goed bij kunnen komen, ze als nog het borstbeen openzagen. Voorst is het zo dat de Hartport bedoeld is om patienten minder naweeen te bezorgen. Dan slaat de balans van het zes weken herstellen van de borstbeenmethode en daarna geen last meer van het litteken misschien toch in het voordeel hiervan uit. Ok, bij hartport minder bloedverlies is weer een pluspunt.De hartport geeft wel toch ook zes weken geweldige pijn, omdat de ribben en zo nog het een en ander uitelkaar getrokken worden, dus gewoon gekneusde ribben. Bij mij breken ze wellicht spontaan, want dat is wel vaker gebeurd.
Enfin, dit had de cardioloog in Ede in een veel eerder stadium kunnen overleggen, want als de balans eerder was uitgeslagen in de richting van gewone openhart, was ik wellicht al veel eerder geopereerd, omdat daarvoor veel korte wachtlijsten zijn. Er zijn minder chirurgen in nederland die de Hartport doen, dan de gewone open hart neem ik aan.
Kreeg hier toch weer een nare nasmaak van en was al met al ook bijzonder onblij verrast. Want toen ik mijn vraag omtrent de incisie en mijn grote borst omvang in de Gelderse Vallei begin deze maand daar voorlegde aan de cardioloog reageerde hij met "Maat 85 HH, bestaat dat dan? Nou moet ik ook wel even naar uw hart en longen luisteren". Alsof ik een kermisattractie ben. Niks melden over waar incisie of waar ik meer info kan krijgen.
Ik hoef in elk geval geen fysiotherapeutische oefeningen te doen voor de longen, want mijn longinhoud is perfect en mijn "longkracht" is twee maal zo groot voor/als mensen van mijn lengte, gewicht en leeftijd. Hoe komt dat, vroeg de fysio, veel aan topsport gedaan? Ik heb haar maar de waarheid verteld, dat ook dit een bijverschijnsel van goed doorroken kán zijn, en verder misschien door het zingen.
Medicijntechnisch bleek bij de anesthesioloog dat de pijnstiller die ik slik tegen de artrosepijn absoluut niet door mij gegeten mag worden...Haha ha...wie moeten daar ook alweer allemaal op letten? Had de cardioloog in Ede moeten vragen of ik nog andere medicijnen gebruikte? Ik denk het wel, want híj schrijft mij nieuwe voor. Had de Acacia-apotheek het moeten zien? Ik denk het wel, want dat hoort toch in hun takenpakket. Had mijn huisarts ....Enfin, nu opgelost. Heb gelijk aan de anesthesist gevraagd welk middel hij dan wel zou voorschrijven en dat door de huisarts laten uitschrijven. Gewoon lekker soort opiumpje, dat niet bloedverdunnend werkt noch interfereert met mijn andere medicijnen. Kan er nou echt niet in een veel eerder stadium van de behandeling gevraagd worden wat de patient nog meer voor medicijnen gebruikt?
En dan het Postop verhaal. Na de IC ga ik naar de afdeling Cardiothoracale Chirurgie en om bedden vrij te maken zsm terug naar EDE. Volgens de cardioloog in Ede kan ik dat zelf kiezen, maar in Nieuwegein zeggen ze natuurlijk het tegenovergestelde. Ja, erkaar tegensprekende instanties....ik lijk er een abonnnement op te hebben.
Na een week kan ik waarschijnlijk naar huis. Hoewel, huis, huis, welk huis?
Huisvesting.
Mijn factotum AE heeft begrepen dat Woonstede geen uitstel verleent en dat ik echt 31 maart mijn huis uit moet, gebeld met de gemeente, afdeling urgent. Daar bleek een uiterst adequate dame al op de hoogte van de situatie, Ede blijft toch een dorp. De gemeente kan zodra er een leeg komt, een flat voor mij 'vorderen'' bij woonstede. Dat zijn dan de flats tegenover mij. Ik heb geen keuze, ook niet uit het aantal kamers, en ik moet dat aanbod accepteren en ben ook meteen al mijn zorgvuldig opgespaarde woonpunten kwijt. Daar komt nog bij dat men allereerst probeert om me bij familie onder te brengen.
In het ziekenhuis werd mij zeer duidelijk gemaakt dat IK ( out of the question) zelf niet kan verhuizen in de eerste maanden na de operatie, en nu kan ik ook al niks, dus moet ik een nog groter beroep doen op alle mantelzorgers. En dat kan in principe nu al, want er valt al heel veel weg te gooien, cq in te pakken. En ook moet ik een atelier versieren voor weinig of een opslagruimte voor de dingen die niet meggegooid mogen worden.
Nou, dat was het dan voor nu ongeveer. Op naar de volgende hindernis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten