"Ik zit er naar jou toe dubbel in"

Mijn huisarts is een lot uit de loterij!

Even kort de voorgeschiedenis. Ongeveer Maart/april 2009. Ik blijf na een verkoudheidje wel heel lang doorkuchen en benauwd. En heb al een hele tijd merkwaardig nachtelijk plasgedrag en ontzettende nachtelijke dorst. 2 literflessen water op eén nacht is voor mij bijna normaal.
Dus naar de dokter. Krijg nadat mijn longen beluisterd zijn een pufjesmedicijn. Helpt inderdaad, voor een tijdje.

Juni ongeveer. Ik zwem 3 x per week en daar komt zo langzamerhand steeds minder van terecht. Een soort dobberen wordt het, want baantjes trekken kan ik niet meer. Ook fietsen is bijna onmogelijk, ik krijg de trappers niet naar beneden en dat terwijl ik enorm sterke bovenbeenspieren heb.
Dus weer naar de dokter. Die laat een longtest doen. Longtest is prima: prachtige longen, mooie grote inhoud, krachtige ademhaling. De man die hem afnam zei nog : het ligt niet aan de banden, maar misschien aan de motor. Heeft hij dat ook aan mijn huisarts geschreven bedenk ik nu achteraf. Enfin longen prima, dus doorsukkelen maar.

Tot de herfstvakantie in oktober. Ik kan geen 200 meter lopen zonder op adem te moeten komen en als ik een trap op heb gelopen moet ik zeker 10 minuten bijkomen.
Dus naar de huisarts. "Dokter het lijkt wel of ik een longontsteking heb, maar dan zonder de longontsteking". Die gaat het nu grondig aanpakken: ECG en bloedonderzoek "om alles uit te sluiten". Ze meet de bloeddruk, die is redelijk hoog en luistert naar de longen.

ECG is goed. Ja dat dankt je de donder. Wat schrijft de cardioloog op het uitslagbriefje? Fietsproef?! Daar hoor ik de huisarts niet over. Even wachten tot het bloedonderzoek klaar is. Bloedonderzoek geeft veel te hoge leverwaarden, dus als ik nou eens gewoon een maand niet drink, zegt de assistente, kunnen we daarna wel weer eens kijken. Ik heb - leest zij op - duidelijk last van stress en hyperventilatie. Ik ben het er niet mee eens, mijn klachten komen niet van stress en hyperventilatie, ik heb een duidelijke inspanningsbenauwdheid en omdat ik sinds 3 jaar ook hartritmestoornissen heb, al maanden niet meer in mijn schoenen pas en dus vocht vasthou en inmiddels naar adem hijg, wil ik naar de cardioloog.

Hoe daar te komen als de huisarts daar het nut niet van inziet? Even logisch nadenken. Na overleg met een vriendin kwamen we op hetvolgende.
Eerst onmiddellijk twee echte Aspirines opgegeten met een glas rode wijn. Dan is het bloed tenminste op dikte. Ruzie maken met de huisarts en om een verwijskaart smeken levert misschien wel een verwijskaart op, maar pas over een maand een cardioloog. Dat moet sneller kunnen.
112 bellen is geen optie, want die komen gewoon niet als je thuis bent.Dus rest er nog maar 1 mogelijkheid, zelf naar de eerste hulp gaan. Dus ik heb een vriendin gevraagd of ze mij wilde brengen.

Eindresultaat: onmiddellijk opgenomen met ernstig hartfalen "u was anders vannacht wel met de ambulance gekomen mevrouw". Vocht in de longen tot onder mijn oren, lekkende hartklep van hier tot tokio. Astma cardiale heet dat. Is levensbedreigend mevrouw de huisarts.

Dus toch gemeend na het hieropvolgende ziekenhuisverblijf - waarover elders meer - mijn huisarts mee te delen dat ik van háár hyperventilatie en stress krijg. Wat schetst mijn verbazing als haar excuus luidt:"Maar ik zit er naar jou toe ook dubbel in!"

Nou sla ik dat lelijke 'naar jou toe' even over, maar hoezo dubbel in, wat nou dubbel in?
Nou, dat zit als volgt legt ze uit. Mijn huisarts is natuurlijk op de eerste plaats mijn huisarts. En ze blijkt met mijn overburen van de apotheek hun toekomstige gezamenlijke gezondheidscentrum te willen vestigen op het perceel waarop mijn huidige (huur-)huis staat. Hoe kom je op de krankzinnige gedachte dat je er dan 'naar mij toe dubbel in zit'? Hoe denkt iemand die dit te berde brengt? Hoe redeneert en concludeert zo iemand? Hoeveel vertrouwen mag ik in het oordeel van zo iemand hebben?

Ik moet toch niet denken dat ze - 'dubbel?'- bewust? - onbewust? - gebaat is met mijn vertrek en mede daardoor mijn symptomen van hartfalen niet als zodanig onderkent. Ik had wel dood kunnen zijn!

Dat krijg je er nou van als Nederland zijn medicijnenestudenten door middel van loting blijft selecteren. Nederland is nog niet af!