HELP! Hulpmiddelen!

Nog effe...ik was helemaal vergeten te vertellen met wat voor hulpmiddelen men anno 2010 hulpmiddelbehoeftigen durft op de schepen.

Laten we nou eens beginnen in voor mij chronologische volgorde:
1 De Duimbrace.

Kun je in de Hodoshulpmiddelenwinkel kant en klaar kopen. Blij dat je dan bent als je het ding gevonden hebt. Het kost een vermogen overigens.
Wat heb je dan? Een broeiend dik warm snel vieswordend klef blauw stuk aangekleed schuimrubber. Je kunt er niet mee afwassen, zwemmen, aardappels schillen of in de tuin wroeten, want dan wordt het ding helemaal vies. Ach, welke invalide wil er dan ook afwassen, zwemmen of denkt er nog aardappels te moeten schillen of in de tuin te wroeten? Ik! Dus ik - en ieder ander weldenkende duimbracebehoeftige - heb er drie nodig. Een om om te hebben, een in de was en een drie dagen aan de drooglijn.

Ik klaag nogal snel, dus word gewezen op een meneer in Veenendaal die van wit cremekleurig thermoplastisch plastic zelf duimbraces op maat maakt. Die hebben 2 voordelen: ze zijn op maat en ze zijn makkelijk wasbaar. Maar lelijk, lelijk! En ze laten ook geen lucht door, dus stinken binnen de kortste keren als de hel. Je kunt er wel mee zwemmen.

Nee, dan mijn via mijn onvolprezen chiropractor Keld en Internet verkregen duimbrace. Dun, hip blauw en MET gaatjes. Ik heb hem - noodgedwongen - dag en nacht aan. Ik kan ermee zwemmen, bij opvliegers hoef ik hem niet af te werpen, ik kan er zelfs mee pianospelen. Hij is niet op maat, sterker nog ik moest er nog vele scherpe kantjes vanaf vijlen en ik geloof dat ik binnenkort toch een nieuwe ga bestellen. Dat wordt dan de 3e in 8 jaar. Kijk, dat is geen miskoop.

2 Het douchestoeltje en het bedtafeltje ...van de kruisvereniging.
Mag je een gegeven paard niet in de bek kijken? Soms krijg je de neiging om de 'gever' op de bek te slaan. Daar komt ze, met een ongelooflijk charitatieve blik in de ogen, de liefdadige mevrouw van de kruisvereniging, met de door mij behoevende meubelstukken. Jammer mevrouw, maar die zware metalen roestige eens wellicht wit geweeste douchestoel is dermate omvangrijk en zwaar dat hij niet in mijn douche past.
Exit douchestoel. Nu het bedleestafeltje. Broodnodig als je een nekframe omhebt waarmee je je kop niet kunt buigen. Doe ik trouwens sowieso niet graag. Jammer...bedtafeltje kan helaas niet met zijn rolwieltjes onder het bed. Jammer, het bedtafeltje is helaas alleen met twee volwassen kerels tegelijk in een andere stand te verstellen. Jammer, het bedtafeltje pas helaas ook niet onder mijn leunstoel. Dus ik hoef dit bedtafeltje ook niet. Exit bedtafeltje. Kruismevrouw wordt beetje boosaardig. Dus ze komt hier voor niks met de spullen. Nee, nou zullen we het beleven! Ik heb de spullen heeeel erg nodig. Als de spullen nou geen 80 jaar oud waren geweest, als de spullen nu hun functie konden waarmaken...dan had ik de spullen misschien zelf wel aangeschaft! Dan had niemand ze mee terug hoeven te nemen!
De kruismevrouw weet niet van het bestaan van andere leveranciers. De ALDI, de LiDL, de Action, de Blokker, IKEA ec hebben soms fraai modern vormgegeven goedkope alternatieven.
Nee, dan de exit-verpleegkundige in de Maartenskliniek, die een enorm plakboek met handige hulpmiddelen heeft aangelegd.

3 en last but not least de ROLLATOR.
Toen ik aan mijn nek was geopereerd moest ik met een rollator lopen, om te voorkomen dat ik zou vallen. Gaan we eerst een poging doen om de goede rollator te krijgen. Bij - juist - de kruisvereniging in Ede. Ik ben weliswaar 1.65 m, mahaar, ik moet vanwege de somikraag de handvatten van de rollator op navelhoogte hebben. Ik moet namelijk ( en eigenlijk moet iedereen die achter een rollator loopt dit) rechtop achter het ding lopen. Dus de handvatten van de rollator kunnen zelfs voor een dwerg als ik niet hoog genoeg. Gaat zich daar zo'n miep van de kruisvereniging mee bemoeien. Weet het verschil nog niet tussen melk en karnemelk...'Dan moet u dus een rollator voor lange mensen en die krijgt u niet, want ik zie toch zelf dat u maar 1.65 bent.' Of gemutsel van gelijke strekking. Kom nou juffrouw, wie heeft haar nek nou laten spondylodeseren en haarzelf uitgebreid voor laten lichten door de specialisten?
Enfin, dan moeten mijn technische mantelzorgers de rollator maar aanpassen. Het ding gaat mee naar huis.
Onbruikbaar! Hij weegt in de eerste plaats zoveel, dat ik hem niet mag tillen. Het in en uitklappen is bijna niet te doen. Er zitten gevaarlijke uitsteeksels aan, waarmee je achter alles blijft haken. En...ik ben ermee gevallen!!!Want als je ermee de stoep af gaat blijven de voorwielen in elke goot dieper dan 0,5 cm steken en kiept het ding om als je hem vooruit wil duwen. Levensgevaarlijk dus voor patienten met een somikraag!

En schand! Er zijn namelijk wel rollators waarmee je zelfs over ruige bergpaden kunt lopen, er zijn wel rollators die lichtgewicht zijn, er zijn wel rollators waar je wel veel boodschappen in kunt vervoeren, er zijn wel rollators die plat inklapbaar zijn, er zijn wel rollators waar geen dingen uit steken, er zijn wel rollators waarmee je in bus en trein tussen de banken door kan....maar noch de kruisvereniging, noch de zorgverzekeraar leveren ze.

Ik krijg dus het aanbod om een rollatorcursus te gaan volgen! Wat zullen we nou beleven? Moet ik me aanpassen aan een hulpmiddel dat niet deugt? Dat is toch de omgekeerde wereld!

Nu heb ik een lichtgewichtrollator, van de verzekering. Heet dan hhopgevend "Elefantje". Kan ik ongeveer 1,5 brood in vervoeren! dus je blijft afhankelijk van de mantelzorg. Bel ik de juffrouw van de verzekering "heeft u nou niet iets wat wél hulpmiddelt?" Hebben ze over de rollator nog nooit klachten gehad, geloof jij het?